DE San Siro was ooit gastheer voor een van Arsenal’s grootste Europese overwinningen ooit.
In november 2003 versloegen de majestueuze Invincibles van Arsène Wenger het Inter Milan van Javier Zanetti met 5-1 dankzij een door Thierry Henry geïnspireerd meesterwerk uit de Champions League.
3
Maar 21 jaar later was dit allesbehalve een ellendige derde nederlaag in zes wedstrijden in alle competities voor Mikel Arteta’s Gunners – nog een pijnlijke hobbel op de weg dit seizoen.
In het nieuwe competitieformat van 36 teams, met nog vier wedstrijden te spelen, is deze eerste EK-nederlaag – dankzij de blessuretijdstraf van Hakan Calhanoglu in de eerste helft – niet fataal in hun zoektocht om zich te kwalificeren.
In plaats daarvan fungeert het eenvoudigweg als een zoveelste vertrouwensbrekend en drukverhogend resultaat voor een groep spelers die er bedrukt uitzien door de verwachtingen.
Het Arsenal van Arteta bevindt zich niet op een goede plek. Hun geloof verdween, hun optimisme vervaagde, allemaal vóór wat nu een serieuze seizoensbepalende factor lijkt te zijn bij Chelsea op zondag.
Verlies je dat, dan kunnen ze TIEN punten achter koploper Liverpool staan. Titelrace medio november voorbij?
Onder de San Siro-legendes in het rood en wit waren Henry, onlangs vertrokken sportief directeur Edu, en Robert Pires. Generatiehelden.
Er waren er gisteravond geen te zien tegen de bakstenen Inter-opstelling van Simone Inzaghi. Een Arsenal-team dat ooit schitterde, begint zijn glans te verliezen.
Arsenal bevindt zich nu aan het einde van de blessurecrisis, met aanvoerder Martin Odegaard op de bank – zijn eerste deelname aan de ploeg sinds 31 augustus na een langdurige enkelblessure.
Declan Rice bekeek deze wedstrijd echter vanuit huis met een voetprobleem, waardoor Thomas Partey terug kon keren naar het middenveld en Ben White kon terugkeren als rechtsback.
De bezoekers probeerden met de voorste voet te starten, maar werden geraakt door een vroeg verspreidingskanon van Inter-kansen. Denzel Dumfries controleerde een voorzet in het strafschopgebied voordat hij een salvo op de lat losliet.
Calhanoglu schoot vervolgens een schot van afstand net naast de rechterpaal van David Raya. De Spaanse keeper werd van alle kanten aangevallen.
De gastheren konden bloed ruiken, net als de briljant gekke supporters die deze kathedraal van lawaai vulden. Partey was weer zacht maar de voorzet van Mehdi Taremi werd net uitgesneden.
Arsenal moest voor elke opening vechten, maar zelfs als ze een kans kregen, was die slordig en niet overtuigend.
Frustratie borrelde op. Vóór een zeldzaam uitstapje naar voren en een eerste corner kreeg Gabriel – evenals zijn marker Lautaro Martinez – een gele kaart voor een behoorlijk kleine duwwedstrijd.
Al snel waren er tekenen van leven. Saka toonde halverwege ongelooflijke kracht tegen Yann Bisseck en stuurde Gabriel Martinelli in galop naar links.
De voorzet van de Braziliaan was een meter te zwaar voor de inkomende Mikel Merino. Saka had daarna wat ruimte om aan de rechterkant aan te vallen en vuurde een eigen schot af op Yann Sommer.
Een andere voorzet van Martinelli was nauwkeuriger omdat Merino moed in de lucht toonde. Als beloning werd hij in elkaar geslagen door een stevige Sommer.
Merino deed er goed aan snel weer op te staan terwijl Sommer op een VAR-controle wachtte. De Zwitserse schotstopper leek een korte blik op de bal te werpen voordat hij Merino’s hoofd eraf haalde.
Inter leek er tevreden mee te zijn toen de invloed van Arsenal groeide.
Drie opeenvolgende hoekschoppen tegen het einde van de helft liepen op niets uit en Inter counterde, waardoor William Saliba gedwongen werd een verrassend ongestrafte tijdige fout te maken.
Taremi’s tik raakte Merino’s arm en als reactie daarop richtte scheidsrechter Istvan Kovacs zijn arm naar de stip terwijl de klok tikte naar de blessuretijd van de eerste helft.
Merino keek verbijsterd, en terecht. Zijn arm was nauwelijks uitgestrekt en had weinig tot geen tijd om te reageren of van zo dichtbij uit de weg te gaan.
Dit was een harde oproep, maar wel een die we gewend zijn in de Champions League met Europese officials aan het roer, ook al nam de VAR de tijd om dit eerlijk te achten.
Het was een pijnlijke wachttijd voor Calhanoglu met de bal op de stip, maar dat bleek niet uit zijn finish door het midden.
Raya was de held in Bergamo met zijn dubbele redding en verdiende een 0-0 gelijkspel tegen Atalanta in de openingswedstrijd van Arsenal, maar hij kon hier geen soortgelijke reddingsactie uitvoeren.
Arsenal sukkelde de rust in. Om iets te bereiken, zouden ze moeten scoren tegen een ploeg die de afgelopen drie seizoenen meer ‘clean sheets’ in de Champions League heeft behaald dan welke andere ploeg dan ook.
Arteta zocht een reactie door Merino uit te schakelen voor Gabriel Jesus en Kai Havertz terug naar het middenveld te duwen, en kreeg precies dat afgezien van de laatste finish.
Saliba en Gabriel kwamen dichtbij uit corners, waarbij de laatste zag dat een schot van de lijn werd gehaald, en een knikkende krultang van Havertz ving Sommer bijna op.
Havertz vond vervolgens ruimte in het strafschopgebied met een weggerukte volley die prachtig naast werd afgebogen door Bisseck. Inter hield stand en was typisch Italiaans in hun vertraging van het spel.
Het maakte Arteta woedend, geboekt vanwege zijn protesten. De druk om dit tij te keren wordt steeds groter, en dat weet hij.
3
