Als je een probleem in welk facet van het leven dan ook wilt elimineren, is het de juiste handelwijze om bij de bron te beginnen.
Als je een brand probeert te blussen, is het meestal een goed idee om je te richten op de basis van het vuur en niet op de vlammen.
Het was dus verwarrend toen NASCAR boetes uitdeelde voor het racemanipulatie-incident dat zich zondag in de Xfinity 500 in Martinsville voordeed, waarbij de sanctie-instantie de brandblusser op de vlammen richtte.
NASCAR heeft dinsdag de crewchefs, spotters en teamleiders van het nummer 1-team van Trackhouse Racing, het nummer 3-team van Richard Childress Racing en het nummer 23-team van 23XI Racing geschorst nadat alle drie de teams de resultaten van de race hadden beïnvloed en daarmee de play-offs van de NASCAR Cup Series klassement. De bestuurders van die auto’s – Ross Chastain, Austin Dillon en Bubba Wallace – kregen 50 punten en een boete van $ 100.000.
Laten we geen blad voor de mond nemen: de coureurs, crewchefs en spotters van die respectievelijke teams hadden een grote hand bij het manipuleren van de resultaten van zowel de race als het play-offbeeld, maar zij zijn niet de oorzaak van het probleem.
Eerder in de race maakte Ryan Blaney contact met de geronde auto van Shane van Gisbergen terwijl hij met William Byron racete om een cruciale positie op het circuit. Blaney’s contact met Van Gisbergen sloeg de Chevrolet van de Nieuw-Zeelander tegen de collega-Chevy van Byron, waardoor de teen van Byron’s nr. 24 werd beschadigd.
Toen het veld zich opstelde voor een herstart aan het einde van de race, kreeg Van Gisbergen van zijn spotter te horen dat hij “niet moest vergeten wat de nummer 12 je eerder had aangedaan”, verwijzend naar het contact dat Blaney eerder op de middag met Van Gisbergen maakte.
Die boodschap is gebruikelijk in NASCAR, vooral op korte circuits, maar het was de zin die volgde die de troebele wateren blootlegde waarin de race plaatsvond.
De volgende woorden van de spotter van Van Gisbergen? “Dat bericht is van Chevrolet.”
Van Gisbergen maakte in de laatste ronden geen contact met Blaney en beïnvloedde de race van Blaney niet.
Dat radiobewijs, gecombineerd met gearchiveerde communicatie van het nummer 1-team van Chastain en het nummer 3-team van Dillon, is voldoende om Chevrolet aan te klagen, net als de verdachte omstandigheden en radiocommunicatie rond Wallace’s nummer 23-team en Toyota.
Maar het strafrapport van NASCAR van dinsdag lijkt het teampersoneel rechtstreeks de schuld te geven van de overtredingen die hebben plaatsgevonden, in plaats van aan de bron.
Fabrikanten zijn uiteraard al vanaf het begin verweven met NASCAR. De aantrekkingskracht van stockcar-racen voor autofabrikanten is de strategie ‘Win op zondag, verkoop op maandag’, die de hoeksteen vormt van de bedrijfs- en sponsormodellen van NASCAR. Fabrieksteams in NASCAR doken al vroeg in het bestaan van de organisatie op en tegenwoordig worden topteams als Joe Gibbs Racing, Team Penske en Hendrick Motorsports beschouwd als belangrijke partners van hun respectievelijke fabrikanten.
Dit was een geval waarin NASCAR – een sport die meer afhankelijk is van merkidentiteit en consumentisme dan welke andere sport dan ook – bang was om in de hand te bijten die hen voedt, ondanks een stapel belastend bewijsmateriaal dat erop wijst dat de tegenovergestelde aanpak een effectievere straf is.
Als NASCAR een standpunt zou willen innemen en de mensen in Detroit tot in hun kern zou willen schudden, welke straffen zouden ze dan kunnen uitdelen?
Om te beginnen strippen we punten in het fabrikantenklassement. Deze klassementen worden niet op de voet gevolgd door de fanbase, maar de fabrikanten zelf kunnen deze klassementen aanwijzen als tastbaar bewijs dat hun voertuigen boven de concurrentie uitstijgen.
Maar om teams echt pijn te doen, zou het wegnemen van troeven aan de competitieve kant van de sport de sterkste houding zijn. Het wegnemen van de toegewezen tijd in de windtunnel of tijdens testsessies schaadt fabrikanten rechtstreeks in hun zoektocht naar concurrentievoordelen.
Omdat er momenteel geen regels of straffen op schrift zijn gesteld om de fabrikanten en leidinggevenden die uiteindelijk deze beslissingen nemen te straffen, moeten NASCAR-functionarissen buiten het seizoen gesprekken voeren over de toekomst.
Het is waar dat NASCAR niet kan bestaan zonder een gezonde relatie met zijn fabrikanten, maar als die relatie betekent dat de fabrikanten over het sanctieorgaan heen kunnen lopen, is dat verre van gezond.
NASCAR heeft zijn fabrikanten nodig zoals zijn auto’s benzine nodig hebben, maar op een gegeven moment moet het een grens trekken in het zand van Daytona: racemanipulatie hoort niet thuis in ‘s werelds belangrijkste stockcar-raceorganisatie, ongeacht wie daar de aanzet toe is.
NASCAR koos ervoor om te proberen de brand te blussen door de vlammen te spuiten. Als het toekomstige gevallen van rassenmanipulatie wil uitroeien voordat ze de kans krijgen om zich te formuleren, zou het aanvallen van de grondoorzaak een goed beginpunt zijn.
–Samuel Stubbs, media op veldniveau
